Pierwszą wizytę u okulisty dziecięcego zaleca się między 3, a 9 miesiącem. W pierwszych miesiącach życia warto zachować wzmożoną czujność i obserwować czy wzrok niemowlęcia rozwija się prawidłowo. Należy również wiedzieć, że badanie wzroku wchodzi w skład badania bilansowego u dzieci w pierwszym, drugim oraz czwartym roku życia.

Sygnały, które powinny w szczególności alarmować to: częste mruganie, łzawienie oczu, uciekanie od światła, niemożność patrzenia na wprost, a w wieku szkolnym problemy z czytaniem i nauką. Zazwyczaj dzieci nie zdają sobie sprawy, że mają problem ze wzrokiem, dlatego obserwacja ich zachowania często jest kluczowa. Należy także wiedzieć, że około jedna trzecia potencjalnych wad wzroku ma podłoże genetyczne. Warto zatem, aby rodzice noszący okulary obserwowali swoje dzieci ze wzmożoną czujnością.

Jeśli chodzi o oprawki, wszystko zależy od tego, jak szybko rośnie Twoje dziecko. Zazwyczaj należy zmienić oprawki dwa razy do ukończenia dwunastego miesiąca życia, a następnie raz w roku. Jeśli chodzi o soczewki okularowe, będą one zmieniane zgodnie z jego potrzebami, średnio od 6 do 12 miesięcy.

Dzieci potrzebują oprawek o szerokim polu widzenia, aby zawsze patrzyły przez swoje okulary i nigdy nie patrzyły ponad nimi. Faktem jest, że im oprawka jest wyższa (górna krawędź oprawy jest na wysokości brwi), tym wygodniej będzie dziecku korzystać z okularów. Dziecko żyje w świecie dorosłych, gdzie większość elementów, na które patrzy, jest ponad nim. Konieczne jest zatem posiadanie odpowiednio wysokiej oprawki, która jest idealnie dopasowana do twarzy dziecka. Dodatkowo, przed ukończeniem 6 lub 7 roku życia najlepiej, aby była wykonana z elastycznego i niełamliwego tworzywa sztucznego. Ważne jest, aby przy wyborze oprawek uwzględnić zdanie i „marzenia” dziecka – ulubione kolory, postacie z kreskówek czy filmów animowanych i je uszanować. Obecnie kolekcje opraw dziecięcych są bardzo urozmaicone kolorystycznie, często mają nadruk lub element dekoracyjny nawiązujący do popularnych filmów/bajek (księżniczki, superbohaterowie, gwiazdki, cekiny, autka, misie itp.). Spełnienie marzeń/życzeń dziecka sprawia, że okulary nosi chętnie, traktując je jako uzupełnienie swojego wizerunku i zdecydowanie bardziej szanując i dbając o nie.

Odpowiedź na to pytanie jest bardzo trudna. Rzeczywiście nie ma reguły, wszystko zależy od wady wzroku Twojego dziecka. Słaba nadwzroczność ma tendencję do poprawy w miarę upływu lat, w przeciwieństwie do krótkowzroczności, która ma tendencję do pogłębiania się z wiekiem. We wszystkich przypadkach wzrok dzieci należy zacząć korygować możliwie jak najwcześniej, aby uniknąć poważniejszych powikłań jak niedowidzenie lub zez.

Można przedstawić dziecku wizytę jako spotkanie z badającym w formie zabawy. Podczas badania dziecko będzie oglądało różne obrazki, zgadywało co na nich jest, patrzyło w „lornetki” i inne ciekawe urządzenia. Wspomnieć, że czasami pani/pan doktor poświeci światełkiem w stronę oczu (użyć latarki w telefonie aby to zademonstrować). Kilka zabaw w domu w „zgadywanki” obrazkowe na pewno pomoże oswoić temat wizyty i sprawi, że dziecko nie będzie zaskoczone działaniami badającego.

Sygnały, które powinny w szczególności alarmować to: częste mruganie, łzawienie oczu, uciekanie od światła, niemożność patrzenia na wprost, unikanie zajęć/zabaw wymagających precyzji, problemy z oceną odległości przedmiotów lub ich wielkości. W wieku szkolnym problemy z czytaniem i nauką. Zazwyczaj dzieci nie zdają sobie sprawy, że mają problem ze wzrokiem, dlatego obserwacja ich zachowania często jest kluczowa. Należy także wiedzieć, że około jedna trzecia potencjalnych wad wzroku ma podłoże genetyczne. Warto zatem, aby rodzice noszący okulary obserwowali swoje dzieci ze wzmożoną czujnością.