Częstotliwość sprawdzania wzroku u dziecka zależy od wieku dziecka oraz od występowania chorób oczu w jego rodzinie, dlatego regularne badania przesiewowe to podstawa. W niektórych przypadkach może pojawić się potrzeba dość wczesnego zbadania oczu malucha, na przykład jeśli dziecko ma widocznego zeza (strabizm) lub w rodzinie występowały przypadki chorób oczu, takich jak zespół leniwego oka (amblyopia) czy zaćma.

Kiedy zatem najczęściej wykonuje się badanie wzroku u niemowlaka i starszego dziecka?
 

• W ciągu 72 godzin od urodzenia – lekarze zaraz po narodzinach sprawdzają, czy dziecko nie cierpi na żadne poważne choroby oczu, takie jak zaćma. Jeśli u noworodka wykryje się wadę wzroku, lekarze bezzwłocznie omawiają możliwe sposoby jej leczenia.
   

• Między 6. a 8. tygodniem życia – badanie wzroku niemowląt stanowi część badania ogólnego każdego maluszka. Wykonuje się je najczęściej podczas bilansu. Lekarz ponownie sprawdza, czy u maleństwa nie wystąpiły poważne choroby oczu, które wcześniej nie zostały wykryte od razu po urodzeniu.
   

• Między 1. a 3. rokiem życia – dziecko wciąż się rozwija, a wraz z wiekiem malucha mogą pojawiać się u niego różne wady wzroku. Podczas intensywnego wzrostu, czyli między 1. a 3. rokiem życia, warto wykonywać rutynowe badania, które pomagają wykryć ewentualne dysfunkcje.
   

• Między 4. a 5. rokiem życia – w tym wieku dziecko chodzi już do przedszkola, więc zanim trafi do szkoły i zacznie się uczyć czytania i pisania, zaleca się wykonanie kolejnego badania przesiewowego wzroku. Pozwala to ustalić, czy junior rozwija się prawidłowo. Jeśli coś jest nie tak, okulista wdraża odpowiednią korekcję wykrytej wady wzroku, którą może być np. nadwzroczność, krótkowzroczność czy też astygmatyzm.